Bir Babanın Evlat SevgisiAteş yolu için söyleyebileceğim yegane şey hiçbir Stephen King kitabına benzemiyor oluşudur.Bunun nedenine değineceğim.
Bart içinde kişilik bölünmesi yaşayan bir karakter.İçinde iki kişilik var.George ve Fred.George daha duygusal,daha uzlaşmacı olan ; Fred ise daha saldırmacı daha yıkıcı tarafı.İyi bir işi,güzel bir karısı olan Bart’ın bir gün yol çalışması için evlerinin yıkılacağını duyması üzerine hayatı tepetaklak olur.Ne yol çalışması duracaktır ne de Bart o evin yıkılmasına izin verecektir.
Kitap hakkındaki düşüncelerime gelecek olursak Stephen King’in ikinci az karakterli ama dev kadro olamamış bir romanıydı.Kitap kahraman bakış açısı ile yazılmıştı ve bu sefer tam bir kahraman bakış açısıydı.Bart dışındaki hiçbir karakterin duygu ve düşüncelerini ne anlayabiliyorduk ne bilebiliyorduk.
Kesinlikle okurken en zorlandığım Stephen King kitabı oldu.Karakterleri,mekanı,zamanı hiçbir şeye tanıtmadan “Hadi sen büyüdün” der gibi anne kuşun yavru kuşun yuvadan attığı gibi Stephen King de bizi direk kitabın içine itiyor.İlk 50 sayfa şans verirseniz devamı geliyor :)
Kitabın ana karakteri olan Bart ise hepimize acı bir gerçeği fısıldıyor adeta.Burası bir spoiler değil o yüzden söyleyebilirim diye düşünüyorum.
Hani derler ya annemi gömdüm,babamı gömdüm ama evladımı gömdüğümdeki kadar acı hissetmedim.Hala burnumun ucu sızlıyor diye...Ölen oğlu Charles’ı daima kalbinde tutmak,onun anılarının bulunduğu evden ayrılmak istemeyen bir adam Bart.Bu değerlerine o kadar bağlı ki.Sırf oğlunun anıları gitmesin diye evinden vazgeçmemek için yapacakları sizi çok şaşırtacak,beni çok ağlatan kısımları oldu.
Bart’ın kitapta bir sözü vardı bunu paylaşmadan geçmek istemiyorum.”Kadınların sevgileri çok farklıdır.”
