On sene birbirimizden uzak yaşadık… Bu on sene içinde benim hayalimde hiç büyümedin, seni yalnız Servi’deki bahçede salıncakta salladığım zaman ne isen zihnimde yine o kaldı… Halbuki senin çocuk hayalin bu uzun zaman içinde beni büsbütün kaybetmişti. Ben karşımdaki genç kızda hala o eski çocuğu görüyor, ona sırf kendi selameti ve bahtiyarlığı için ara sıra darılıyordum. Sen ise artık hatırlamadığın bu eski dostu bir yabancı sanıyor, her sözüne güceniyordun… İşte anlaşamamamızın sebebi jülide...
Sayfa 229 - NazmiKitabı okudu
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.