Okuduğum kitap, içtiğim rüzgâr. Her şey dışarıda bir yerlerde..
Hiçbir ismim yoktu. Bugün, dünkü ismime ait hiçbir anım olmadığı gibi, yarın da bugünkü ismime ait hiçbir anım olmayacakti. Eğer isim bir şey ise; eğer isim, bizim dışımızda bize verilmiş tüm şeylerin bizde biçim bulduğu kavram ise; ve eğer ismin olmadığı yerde herhangi bir kavram da şekillenemiyor ve ismi olmayan nesne içimizde âdeta kör, belirsiz ve tanımsız kalıyorsa; öyleyse, mahkeme salonundaki insanların karşında taşıdığım ismim, onların gözünde sahip olduğum dış görünrimün alnına bir mezar taşı yazısı gibi kazınsın ve sonra onu rahat bıraksınlar, bir daha da kimse hakkında konuşmasın. Zira bundan ibarettir mezar taşı yazıları, bir isimden başka bir şey değildir. Ancak ölülere özgüdür. Bir yolun sonuna gelenlere. Oysa ben hayattayım ve hiçbir yolun sonunda değilim. Hayat son bulmaz. Ve isimlerle ilgilenmez hayat. Bu ağaç yeni açan yapraklarının titreyen nefesi. Işte bu ağacım ben.
Sayfa 265
·
11 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.