Uzun öykülerle, kısa sayfalarla sıkmıyor yazar. Nice psikolojik tahlilleri, duyguları yaşamları kısa bir kitaba bu kadar nasıl sığdırdığına şaşırıyorsunuz. İnsanı sarıp örüntünün içine alan hazın kaynağı bence Freud etkisinden geliyor. Okudukça karakterleri tahlil ediyorsunuz ve okuyucuya sezdirilen her duyguyu en ince ayrıntısına kadar hissediyorsunuz. Korku kitabında ben böyle hissettim en azından. Sayfaları arşınladıkça gerilim yükseliyor ve sonu güzel bitiyor ki her karakter neyi hak ettiyse onu savunurum. Eserlerinden çok yaşamı ilgimi çeker Zweig'in. Çok ağır psikolojik durumlar atlatmış yazarların duyguları böylesine hissettirmelerini seviyorum. Irene düşündüğünüz her şeye sahip bir asil, burjuva. Hayatı aynı monotonlukta devam ettiği için hrr şeyden sıkılan ve sahip olduklarının değerini bilmeyen, prestij yanını düşünen biri. Sekiz yıllık evliliği ve iki çocuğu var. Bir davette piyanist olan Eduard ile tanışır ve görüşmeye başlarlar. Aşığının evine gitmesi ve çıkması ayrı bir korkuyu hissettirir, bir gün çıkacakken kapıda bir kadına yakalanır. Eline para tutuşturur hızla kaçar. Yüzünü ne kadar tülle kapatsa da kadın onun evini eşini her şeyini bilmektedir ve şantajlar başlar. Irene'nin suçluluk duygusu aşık olmasından da kaynaklı değil, o sadece macera peşindedir kendince. O kadın kim, kocasının tutumu nasıl olacak, Irene nasıl bir yol izleyecek ve Eduard bu duruma ne tepki verecek? Bana kalırsa neşeli zamanınızda okuyun. Diğer türlü benim gibi boğulursunuz.

KorkuStefan Zweig · Türkiye İş Bankası Yayınları · 2022103,1bin okunma

·

1 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ö҉Z҉G҉E҉