"Birbirimizin suratına bile bakmadan eve doğru yürümeye başladık. Tüm mahalle zifiri karanlıktı. Bir havlama sesi geldi uzaktan, sanki köpek havlamamıştı da biz koşu yarışındaydık ve silah patlamıştı. Öyle adrenalin yüklendik. Herkes aynı anda depara kalktı. Nasıl korktuysam artık Yaradan'a sığınıp başladım koşmaya, ben eve gidip üstümü değiştirdim, çayı koydum ilk bardağı içtim, hâlâ gelen giden yoktu.
Yarım saat sonra geldiler, karanlıkta yolu şaşırmışlar. Mahallede koşup koşup durmuşlar. Bünyamin'in tezine göre köpek zaten bize havlamamış, çok uzaktaymış. Bizimkiler koşarak uzaktaki köpeğe yetişmişler, köpek bakmış ki üç herif kendine doğru koşuyor, havlamayı bırakıp kaçmaya başlamış. Mahalleye sükûnet getirmişler. "
Sayfa 81 - Küsurat YayınlarıKitabı okudu
·
4 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.