Kitabı okuyana kadar Hindistan'da ki Türklerin yüzyıllar boyu süren hakimiyetinden ve Babür'ün adı dışında olan tarihi süreçten bi haberdim. Bunun en büyük sebebi de maalesef tarih derslerinde okutulan "Türk Tarihi" bölümüne Timur ve Timuri'lerin dahil edilmemesidir. Bu yanlıştan ne zaman dönülür, ne zaman TTK buna bir dur der bilemiyorum. Serzenişlerim bitmedi, kitabı okuduktan sonra 'tarihi roman böyle yazılır' dedim ve Türkiye'de tarihi roman yazma anlayışı aklıma geldi. Kurgudan ibaret ve atalarına yakışmayacak iftiraları yazarken "bu bir biyografi değil bu bir kurgu" diyerek hadsizliklerine kılıf buluyorlar. Bu noktada Pirim Kadirov'un kalemine bayıldığımı söyleyebilirim, tüm tarihsel süreci kaynaklardan yola çıkarak karakterlerin kimliklerine hadsizlik etmeden, Babür'le, Hümayun'la, Ekber'le empati yaparak ve okuyucuya da empati yaptırarak romanı tarihi bir yorum boyutunda yazmış. Ve tabi yorum yaparken kendi düşüncelerini de inceden farkedebiliyorsunuz, mesela bölgenin sünni-şia çekişmesini güya taraf olmayarak "objektif" bakış açısıyla yazdığı düşünülse de, kendisinin şiilere karşı konumu ve daimi sünni karakterlere olan öfkeli yorumlarından şiiliğe yakın bir düşüncede olduğunu fark ettim. Bunları okuyucunun gözüne sokarak değil inceden işliyor zaten kitaba dair olan tek rahatsızlığım da bundan ibaret. Son Timurlu, Babür Şah'ın bizzat kaleme aldığı Babürname'nin romanlaştırılarak sunulmasıyla başlıyor. Babür, küçük yaşta tahta geçişinin ardından gelen zorluklarla mücadele sürecini, yaptığı hataların sonuçlarını, duygularını, siyasi hamlelerini, hayallerini, kayıplarını ve hayatına dair her şeyi "Vekayi" ye aktarırken sizde bir Tahir oluyorsunuz. Yoldaşı, askeri yardımcısı Tahir. Hükümdarlığının, cengaverliğinin yanı sıra hocası Nevai'nin yolunda gitmek isteyen, ince ruhunu dizelere aktaran bir şair aynı zamanda... Bu muhteşem devlet adamının mirasına nasıl sahip çıkıldığını, oğlu Hümayun ve Hindistan'ın bugün dahi memnuniyetle andığı torunu Ekber Şah'ın hayatını okuyarak şahit oluyorsunuz. Özellikle Ekber döneminde yazarın yorumları bir hayli artıyor ve dini anlamda yapılan bütün yanlışlara bizdekinin aksine o da aklamak için kılıflar buluyor. Bunu fark ederek okumama rağmen Ekber döneminden etkilenmekten kendimi alamadığımı da itiraf etmeliyim. Andican'ı Semerkant'ı unutamayan, Hindistan sıcaklarından bunalan Son Timurlu'lara torunları olarak kaloriferin yanında eşlik ettim, yüzyılın azizliği napalım?! Zaten bu kitaptan sonra geçmişe gitme hevesimde son buldu. Ayrıca önerenlere de teşekkür ederim, her ne kadar bana önerdiklerinden haberleri olmasa da.

Son TimurluPirim Kadirov · İleri Yayınları · 200962 okunma

··

44 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

n.