"Sen ki sümbülsün, leylaklaştın ama haklı olarak manolya olmayı her zaman yadsıdın. Elif'sin sen, anısın ve geleceksin, gerçeksin ve düş. Şiirin takma adı, devrimin ağaç altı, alnımın yazısı... Evet, sende ıhlamur kokusu bende tarçın kokusu... Yapıtlarını deniz kıyısında birbirine karıştıran iki eski uygarlık gibiyiz."
Sayfa 155