kitabı elimden az önce bıraktım. yazacaklarımı toparlamam, okuduklarımı sindirmem gerektiğini biliyordum ama her saniye başka bir düşünce dolanıyordu aklımda. kelimelere dönüşmeyi bekliyorlardı. öncelikle kitaptan, ensest mağduru birinin cümlesini iliştirmek istiyorum buraya.
“babam yanıma gelince gözlerimi kapatıyorum. çünkü biliyorum yine aynı
