Merhaba arkadaşlar Nietzsche’nin Böyle Buyurdu Zerdüşt ve Albert Camus’un Sisifos Söyleni adlı kitaplarından sonra okuduğum en karmaşık ve en zor anlaşılan kitap olarak bunu listeme ekledim. Geçen gün kitabın daha yarısındayken kitabı bırakmak istedim, fakat bir şekilde bırakmayıp, tamamlamış oldum. Her okuduğum bölüm için Google’dan açıp açıp yorumlara baktım sırf insanların fikrini anlamak ve tabi ki de ne anladıklarını öğrenmek için. Yazar cümlelerinde geçmiş zamandan şimdiki zamana atlıyor, şimdiki zamandan geçmiş zamana zıplıyor; o karakterden bu karaktere herkes konuşuyor gibi oluyor ki zaten konuşuyor da herkes :) Fakat ben bir türlü yakalayamadım okurken. Sürekli 5N1K sorularını sorup anlatılmak isteneni bulmaya çalıştım. Tamam anlıyorum yazar bir şeyleri bize aktarmak için farklı bir yöntem kullanmış; zamanı devre dışı bırakıp, bizi biraz zorlamak istemiş fakat ben sevmiyorum böyle kafa patlatarak anlamaya çalışmayı. Bazılarınız “Git o zaman aşk kitabı oku,” demek isteyecektir; adım kadar eminim, olsun eleştirilere açığımdır :) Benim de kapasitem bu tarz kitapları okumaya elverişli değil demek ki. Kitap dört ana, bir ek bölümden oluşmaktadır: Ailenin zihinsel engelli çocuğu Benjamin’in iç sesinin konuştuğu bölüm en karmaşık olan bölümdür. Bu bölümde kaybolan bir çeyreği, gidilmek istenilen bir tiyatroyu, ergenlikte olup erkeklerle yakınlaşan bir kız kardeşi ve sürekli ağlayan bir Benjamin’i okuyacaksınız. İkinci bölümde ailenin Harvardlı oğlu Quentin’in duyguları, duyduğu vicdan azabını falan okuyacaksınız. Üçüncü bölümde ise tüm evin ve hatta kitabın çoğunda araya sıkıştırılan kız kardeş Candace’nin kızının da sorumluluğunu üzerine alan büyük ağabey Jason’un, yeğeni ile çatışmasını okuyacaksınız. Dördüncü bölümde klisedeki töreni, Yeğen olan Quentin’in dayısı Jason’dan kaçmasını ve bu esnadaki gelişmeleri okuyacaksınız. Kitabın son ekinde de Campson ailesinin üyelerinin tek tek özetlenmiş halini bulacaksınız. Kitap kocaman bir tiyatro sahnesi hissiyatı uyandırdı bende. Okurken zorlandım fakat son bölüm hariç. Benim anlamadığım tek şey Milli Eğitim Bakanlığı’nın neye dayanarak bu kitabı 100 Temel Eser arasına aldığıdır. Varsa bir bilginiz ve açıklamanız bana da yazın. İyi akşamlar, iyi okumalar diliyorum...
