Allah’ı razı edecek hak söz ne ise onu söyle. Öyle hak (gerçek) söz vardır ki, Allah o sözlerin söylenmesine rıza göstermez. Mesela nemime dediğimiz koğuculuk, bir başkasını çekiştirmek demek olan gıybet, hakikatte gerçek bir sözdür; fakat bu nevi sözlere Allah Tealanın rızası yoktur. Hak Teâlâ Hazretleri gıybeti ve nemimeyi bize yasaklamıştır. Rabbimizin kullarının ağızlarından çıkan sözlere ne derece önem verdiğini ifade etmesi açısından Sahih-i Müslim’de yer alan şu hadis-i kudsî dikkat çekicidir. Yüce Allah gökten yağmur yağınca şöyle buyurur:
(Yağan bir yağmur sebebiyle) kullarımdan bir kısmı bana inanıp mümin olur; kimi de inkâr eder kâfir olur. «Biz şu şu yıldız sebebiyle yağmura kavuştuk diyen birisi inkâr edip yıldızlara inanmıştır: Fakat, «biz Allah’ın fazlı ve rahmetiyle yağmura kavuştuk» diyenler bana inanmış yıldızları inkâr etmişlerdir.” (Müslim,İman, 125)
Görüldüğü gibi kişilerin söyledikleri sözler nazar-1 itibara alınmıştır. Ebû Hüreyre -radıyallahu anh- yağmur yağınca; “Biz fetih yıldızıyla yağmura kavuştuk” der ve sonra şu âyeti okurdu ki bu âyet, açmak mânâsına gelen “feth” kelimesiyle başlıyordu:
Allah’ın insanlara açacağı herhangi bir rahmeti, tutup hapseden kimse olamaz. O’nun tuttuğunu da O’ndan sonra salıverecek kimse yoktur. O, azizdir (üstündür), hikmet sahibidir.” (Fâtr Süresi, 2)
Ebû Hüreyre – radıyallahu anh- bu âyeti okumakla yağmura Allah’ın rahmetini açması sebebiyle kavuştuklarını ifade etmiş oluyordu.
Sana tavsiyem şudur ki; kalben, Cenâb-ı Hakk’ın sebeplerin yaratıcısı olduğuna, kâinattaki sünnetullâh’ın O’nun tarafından yerleştirildiğine, olup biten her şeyin O’nun emriyle olup, başka şeylerin tesiriyle olmadığına itikadın tam olsa bile sakın ola ki, Allah Teâlâ’nın söylenmesini ve konuşulmasını yasakladığı şeyleri konuşmayasın. O Yüce Yaratıcı nasıl bazı şeylerin yapılmasını yasaklamışsa, doğru da olsa bazı şeylerin söylenmesini de yasaklamıştır.
Yukarıda geçen kudsî hadiste Yüce Allah’ın “Bana inanıp yıldızları inkâr etmiş ve beni inkâr edip yıldızlara inanmıştır” ifadelerindeki kesinliğe bir bak. Çünkü kişi “Allah’ın fazlıyla ve rahmetiyle” dediği zaman isimlerini zikretmemek sûretiyle yıldızlan örtmüş oluyor; ama yıldızlar sebebiyle dediğinde Allah’ı görmezden geliyor (örtmüş oluyor). Bunu söyleyen kimse kalbiyle fâil-i hakikinin Allah olduğuna ve yağmuru indirenin de O olduğuna inansa bile, Allah’ın ismini söylememesi sebebiyle hadiste “örtmek” mânâsına gelen “küfr” kelimesiyle onun durumu ifade edilmiştir.
Sakın kardeşim yıldızlardan yağmur isteme. Böyle bir şeyi diline dahi alma! Buna İtikat etmekten ise son derece uzak dur.
Gerçek bir mümin isen inancın şu olsun: Allah bu sebepleri neticelerine delâlet eden bir âdet (sünnetullah) olarak kâinata yerleştirmiştir. Bu çeşit alâmet nevinden olan âdetlerin bozulması mümkündür. O âdetleri koyan her zaman onu bozmaya kâdirdir. Bu âdetlerin felâketinden kendini koru. Sakın ola ki bunlar seni ilâh! hududun dışına çıkarmasın. O hudud ki onu Allah senin için çizmiştir. Onu aşmayasın. Çünkü Allah neyi ölçü olarak koymuşsa onu durmadan görüp gözetler. Kullarını ona göre değerlendirip, o ölçüye uyup uymadıklarını kontrol eder durur. Her konuda bu durum geçerlidir. Bir hadis-i şerif- de şöyle buyrulmuştur:
“Bir adam Allah Teâlâ’nın gazabını celbedecek bir kelime söyler. O kelimenin nereye varacağına da pek aldırmaz. İşte bu kişi, söylediği bu bir tek kelime sebebiyle cehennemde yetmiş yıllık bir mesafe olan derinliğe yuvarlanır gider. Birisi de Allah’ın hoşnud olacağı bir söz söyler. Bu sözün nereye varacağını da pek bilmez. Fakat bu kişi de bu sözü sebebiyle en üstün makamlara yükseltilir. ” (Tirmizî, Zühd, 10,12)
Durum bu olunca Allah Teâlâ’yı hoşnud edecek sözleri söyle. O nun gazabını celbedecek sözlerden kaçın. Buna muvaffak olmak ise ancak Cenâb-ı Hakk’m bu hususta koyduğu ölçüyü bilmeye bağlıdır. Ne yazık ki çoğu kimse bu konunun ehemmiyetinden habersizdir. Fahr i kâinât -sallallahu aleyhi ve selem- Efendimiz buyurur:
“İnsanları yüzüstü cehenneme sürükleyen dilleriyle söyledikleri faydasız sözlerinden başka ne olabilir?(Tirmizî, iman, 8)
Hikmet ehlinden birisi de şöyle demiştir: “ Hapsedilmesi gereken en mühim şey dildir.” Hak Teâlâ Hazretleri dili iki kapının arkasına yerleştirmiştir. Bu kapıların ilki dudaklar, İkincisi de dişlerdir. Böyle olmasına rağmen dil bu kapılan açar ve faydasız birçok söz söyler.
·
11 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.