Yaşıyan ve düşünenlerin en [230] biçaresi biz, kadınlarız. Evvelâ kendimize bir koca satın almak ve vücudumuza bir efendi vermek için para sarfına mecburuz. Bu felâketten daha can yakıcı bir felâket var. Asıl mesele budur: İyi koca mı olacak, yoksa fena koca mı? Çünkü [235] kocasını terk etmek kadınlar için ayıp bir şeydir. Ve onları reddetmek bizim için memnudur. Sonra bu yeni itiyatlar ve kanunların hükmüne giren kadının, evinde kendisini tanımadan, yatağını paylaştığı adama karşı nasıl muamele edeceğini [240] bilmesi için kâhin olması lâzımdır. Vazifemizde muvaffak olursak, kocamız müşterek hayatın boyunduruğunu, ağırlığını kabul ederse, yaşamak iyi bir şeydir; yoksa ölmelidir. Bir erkek aile hayatından bıktı mı, kalbinin bıkkınlıklarını [245] unutmak için dışarıya gider. Bir dosta veyahut kendi yaşında bir arkadaşa müracaat eder. Fakat bizim gözlerimiz bir tek insana bağlı kalır. Bizim için evde tehlikesi olmıyan bir hayat geçiriyoruz derler. Budalaca düşünce! Üç [250] defa kalkan elde muharebe safında bulunmayı bir tek çocuk doğurmıya tercihi ederdim.
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.