Ne olur kim olduğunu bilsem Pia'nın!
Ellerini bir tutsam ölsem,
Böyle uzak uzak seslenmese;
Ben bir şehre geldiğim vakit,
O başka bir şehre gitmese.
Otelleri bomboş bulmasam,
İçlenip buzlu bir kadeh gibi.
Buğulanıp buğulanıp durmasam,
Ne olur sabaha karşı rıhtımda,
Çocuklar Pia'yı görseler;
Bana haber salsalar bilsem.
İçimi büsbütün yıldız basar,
Bir hançer gibi çıkıp giderdim!
-Atilla İlhan.