Duygular, düşünceler ve gayretler, “ölüm” muammâsı üzerinde derinleşmedikçe, toprak altındaki o istikbâl diyârının sırrına erilemez.
Korku ve ürperti ile ölümden kaçmak, boşuna yorulmaktır.
Onu görmezden gelip unutmaya çalışmaksa, en büyük hamâkattir.
Âyet-i kerîmede buyrulur:
“Ölüm sarhoşluğu gerçekten gelir de: İşte (ey insan) bu, senin öteden beri kaçtığın şeydir, denir.” (Kāf, 19)
*Osman Nuri Topbaş
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.