Zamansal olan Dasein için ölüm, her daim mümkün olandır. Dolayısıyla ölüme gidiş, radikal bir imkan deneyimi olup, burada istikbal(gelecek zaman), belirli plan ve tasarımlarla bulanıklaşmamış en saf haliyle husule getirilmekte, yani Dasein zamanına dahil edilmektedir. Ölüme gidiş ile bir haletiruhiye olan havf(kaygı) arasında doğrudan bir ilişki bulunmaktadır. Havf(kaygı), her daim imkan alanının açıklığı içinde bulunuyor olmayı dışavurmaktadır. Varlık bulma(geçmişte), korkutucu açıklık içinde zamanı idrak etmek, Dasein'ı husule getirmektedir. Dolayısıyla Heidegger'in bu zaman anlayışı, belirli bir gerçeklikten hareketle kavranan nesnel geçmişliğin tümüyle üstesinden gelmek demektir.
Sayfa 5
·
7 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.