Çehov ve üç güzel öyküsü... Hepsi birbirinden güzel, hepsi gerçekten güzel... Başka ne denir ki? Kara Keşiş ise daha başka güzel. Onu daha çok sevdim.
İlk öyküdeki aldatma hikayesi ibret vericiydi. İkincisi de öyle. Ama Kara Keşiş fazla okumanın, düşünmenin sonuçlarını çok güzel anlatmıştı. Delilik ve dahilik gerçekten ince bir sınır mıdır, delilik mi normallik mi iyi diye bir “hastanın” gözünden; düşünmeden, sorgulamadan edemiyor insan. Mutlaka okumanızı tavsiye ederim.
