Bir öğle vakti, Ankara'da kökleri kurumuş bir kavak devrilmektedir. Bu kavağın devrilişini seyreden kişiler arasında hayatları ve zihniyetleri birbirine bir şekilde teğet geçen insanlar vardır. En çok Ali, Olcay ve Doğan karakterlerinin birbirleri olan ilişkileri ve dünyaya bakışları ekseninde izleğini kazanan romanda, diğer kişiler bir dönemin ve bence hatta günümüzün tipleridirler. Yazarın, gözlem gücü ve bu gözlemin bir sonucu olarak ayrıntıları anlatmadaki ustalığı saygıya değer. Birçok yerde gülümseten detaylar, altını çizmek istediğiniz cümleler bulacaksınız. Ne var ki toplumun hemen her kesiminden insanlar anlatılmaya çalışılırken romanın bütünlüğü bozulmuş, bazı bölümler kendi içinde bağımsız öykülere dönüşmüştür. Öyle ki ben bunları okurken sadece bir öykü tadı aldım ve romana dahil edemedim bu bölümleri. Bunun yanında; romandaki diyaloglar ve bazı sahneler sahicilikten uzak, bazı bölümler gereksiz ayrıntılarla yüklü, birkaç küçük çelişki ve teknik birkaç kusur var. Yazar, bir derinlik ve ideal yakalamaya çalışırken romanın önemli kahramanlarından Ali'yi konuşmaları ve yaşam tarzıyla sahicilikten uzaklaştırmış. Ali'nin konuştuğu her sahnede ya da onun ev içi yaşamını okurken doğallığa oturmayan, içime sinmeyen bir yapaylıkla karşılaştım. Bunun sebebinin gereksiz bir ''idealize etme'' kaygısı olduğunu düşünmekle birlikte dönemin siyasal yapısı ve edebiyat ortamı sebebiyle affedilir bir şey olduğunu söyleyebilirim. Tüm bunlara rağmen zaman kaybı asla değildi, keyifli bir okumaydı. Okuyunuz.

Yenişehir'de Bir Öğle VaktiSevgi Soysal · İletişim Yayınları · 20122,189 okunma

··

110 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.