bu bir kendini yeniden bulma, ikinci hayata başlama hikayesi. kendine, hayatına karşı yabancı olan bir insanın tek bir olay ile yeniden duygularını hissetmeye başlaması ve yeni bir hayata adım atması. stefan zweig'in okuduğum dördüncü kitabı ve aralarında içine girmekte zorlandığım tek kitap. özellikle son sayfalarında beni yakaladı. bir şekilde anlatılanları içimde bir yerlerde hissedemedim. yine de okuduğum için pişman değilim beğendiğim ve altını çizdiğim bir sürü yer oldu. bir iki alıntı bırakarak bu yazıyı bitirmek istiyorum.
"denizde susuzluktan ölen biri gibiyim."
"kendime bile tam açıklayamadığım bir şeyleri başkaları için anlaşılır kılmak gibi bir niyetim hiç yoktu."
