"RELKÜYÜB NEKRUŞUNOK AFAL ZAMLIŞIRAK!!"Hepimizden birer parça, ortaya karışık..:)
Ama hepsi, yüreğimizi ısıtan duyguların kokusuyla tütsülenmiş, acıysa da dibine kadar gerçek, hüzünse de en keskininden, kahkahaysa da gümbür gümbür, yürek ferahlatanından.
Özünde tertemiz, saf, hesapsız kahramanların gözünden, günlük olayların sıradanlığında,aynı sıradan kaygıların, heyecanların, mutlulukların hikayeleri bunlar. Bu cümleyi normalde "..vasat hikayeleri bunlar. " diye bitirebilirdim belki de. Ama kesinlikle bu sefer öyle değil. O kadar samimi bir anlatımı var ki kelimelere döktüğü duyguların hepsini avuçlarınıza bırakıveriyor. Bir okur için bunu bu kadar canlı hissedebilmenin keyfi sonsuzdur.
Hiç sıkmıyor çünkü bize bizi anlatıyor. Sabiş 'ini anlatıyor mesela, annesini.
Onun ; " Misafirler gitsin de görürsün!!" bakışını.
"Şşştt, büyükler konuşurken lafa karışılmaz!"dercesine kararan gözlerini.
Yıllar öncesinin o güzelim komşuluk bağını, misafirlikleri ve tabi yaramazlık yaptıkça önce muhtırayla başlayan uyarı mekanizmasını.
O bunları anlatıyor ama biz beraberinde çok daha fazlasını hatırlıyoruz. Çünkü derin yaralarımız ve tebessüm etmeden anamadığımız anılarımız var o günlere dair.
Sakarlıklarımız, oyunlarımız, düşmelerimiz, yara izlerimiz var.
Evlere bağlanan ilk telefonlar, acemice yapılan ilk konuşmalar - ki bunun da bir protokolü olmalıydı, değil mi ama?:) -
Ev yangınları,
Hüsranla biten misafirlikler,
Okul anıları, ya da şöyle diyeyim; anlama ya da anlaşılamama problemi,
Cenazeler, ölümler,
Onkoloji koğuşu, hasta insanlar ve empati yapanlar...
Ve daha pek çok şey yazarın kısa öykülerine konu olmuş. Büyük bir çoğunluğu kahkaha atarak okuyacağınız cinsten.
Ama özellikle biri var ki, her satırı ayrı battı yüreğime.
Hasılı, böyle samimi bir anlatımın eşliğinde çok zevkli 240 sayfa, duru, duygulandıran, düşündüren ve bir o kadar da gülümseten bir anlatımla sizi bekliyor.
Keyifli okumalar..:)
Liliyar
