Freud da o zaman biliyordu ki, erkeklerin kız çocuklarına ne yaptıklarına ilişkin hakikatti ve tarihin başlangıcından beri göz ardı edilmiş veya çarpıtılmıştı. Tecavüzü yaşayan bu kızların zihinlerine ve vücutlarına ne olmuştu? Duygu dünyalarına ne olmuştu? Böylesine büyük, böylesine sessiz ıstırabın sonuçları nelerdi? Anlatsalar kimse kendilerine inanmayacağı için, inansa bile sansürleyeceği veya suçlayacağı için seslerini çıkaramadıklarında ne olmuştu? Bu, yaşama bakışlarındaki temel güveni nasıl etkilemişti? Bu kadınlar dünyada yalnızdı. Yalnızdı, çünkü bildikleri fakat paylaşamadıkları bir şey vardı hayatlarında; üstelik bunu paylaşamamalarının kabahati kendilerinde değildi. Böylesine zalim bir dünyada ayakta kalmak mümkün olmadığında, dış dünyada karşılaştığı inkarı kişi eninde sonunda içselleştirerek kendinden şüphe etmeye başlayacaktı. Tüm dünyanın size sırt çevirdiğini düşünmektense, delirmiş, paronayak, vesveseli veya kötü biri olduğunuza inanmak daha kolaydır. Böyle bir dünyada var olmak dayanılır bir şey değildir, suçu üstlenmek her zaman daha kolaydır. Bir insanın çıldırtmak için tasarlanmış bir durumdur bu. Sağlıklı bir dünyada yalnız bir deli olarak yaşamak mümkündür, fakat sağlıksız bir dünyada yalnız bir kahin olarak yaşamak değil. İşte Freud bu karanlık dünyada kadınların söylediklerine inanmıştı.
Sayfa 202Kitabı okudu
·
22 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.