Kitabı okumayı birkaç dakika önce bitirdim. İlk okuduğum psikoloji romanıydı. Benim yaşımdaki birine çok sayıda mesaj verebilecek ve verdiği mesajlarla da psikolojik açıdan çok yardımcı olabilecek bir kitaptı. Roman genel olarak Ezgi’nin üzerinden ilerliyordu. Yazarın her şeyi birbirine bağlaması hoşuma gitti fakat bir yandan da “Acaba birbirine bağlamadan yazsaydı nasıl bir eser ortaya çıkardı?” diye düşündüm. Yani, Ezgi’nin psikolojisini farklı bir yol izleyerek ortaya çıkarsaydı daha farklı bir izlenim bırakabilirdi. Ezgi’nin bir çok iyi olup, birden bambaşka kötü birine dönüşmesi gerçekçiliği biraz yitiriyordu ve kafa karıştırıcıydı. Sadece Ezgi’nin psikolojisine değil, onun etrafındaki insanların psikolojisine de değinilmişti. Özellikle Zarife’nin psikolojik durumunu kitabın farklı kısımlarında çokça gördük. Yine, Zarife’nin başta çok farklı, sonrasında ise nefret ettiği babasıyla çok benzeri bir karakter yapısında olması bana biraz tuhaf geldi. İkinci bir kitap olacağı izlenimini sonda Ezgi’nin düşüncelerinden net bir şekilde anladım ve ikincisi çıkarsa alıp okumak isterim. Böyle bir son beklemiyordum ve beni şaşırttı. (Yazarın ilk kitabı olduğunu öğrendim!) 29. Oda benim ilk gerilim/gizem kitabımdı ve her ne kadar sonunu mantıksız bulmuş ve beğenmemiş olsam da kalbimde bir yer kazanmıştı. Süt Lekesi de öyle oldu sanırsam, eksikleriyle ve fazlalarıyla, ilk okuduğum psikoloji romanı olduğu için kalbimde özel bir yer kazandı. ^^

Süt LekesiEsra Ezmeci · Destek Yayınları · 20203,409 okunma

·

18 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.