Hatırlatma: Bu yorumda spoiler bulunmaktadır.
Klasik, eski nesil yeni nesil çatışması. Veya çıktığı kabuğu beğenmeyen tosbağa sendromu. Kendi değerlerine yabancılaşma ve nihayet doğru yolu bulma manzumesi. Peyami Safa'dan daha derin bir şey bekliyordum okumadan önce. Bir kere baş karakterin (Neriman mıydı neydi) kitabın sonlarına doğru yaşadığı değişim aşırı ani gerçekleşiyor. Ben daha uzun süren ve daha makul bir değişim yaşamasını bekliyordum şahsen. Damdan düşer gibi oldu sanki. Genelde aşırı teferruata dalan yazarlar bunu yapıyor; o kadar psikolojik tahliller yapıyorlar ki ana olaylardan ya kopuyorlar ya da gerekli ciddiyeti vermiyorlar onlara. Oysa bir Yüzyıllık Yalnızlık'a bakın; onca olay olduğu halde Marquez aralarında ne de güzel mantıksal bir ilişki kurmuş. Haddime değil belki Peyami Safa hakkında bunları söylemek ama bana böyle geldi işte. Yanılıyorumdur belki de. Ruhu şâd olsun üstadın.
