Babam Sisifos'u gördüm işkenceler çekerken,
Habire itiyordu önündeki kayayı bir tepeye doğru.
İşte kaya tepeye vardı varacak, işte tamam...
Ama tam tepeye varmasına bir parmak kala,
Bir güç itiyordu onu tepeden gerisin geri,
Aşağılara yuvarlanıyordu kaya.
Toz toprak içinde yeniden iniyordu ovaya,
Gene durmadan itiyordu kayayı, kan ter içinde.
Ne var ki Sisifos, tanrıların dayattığı bu yazgıyı kıracağını biliyordu, çünkü dağın öte tarafına er geç aşıracaktı kayayı; buna kesinlikle inanıyordu.
O yüzden de hep mutluydu...
·
12 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.