'Bazen, ' dedi ve bir kaç saniye yine sustu. Avuç içindeki çatlaklarına göz gezdirdi. 'Büyük anneni özlüyorum. İnsan yalnız kaldığında, kaybettiği şeyleri düşünüp düşünüp duruyor. Ve zaman, kaybettiğin şeyleri düşünürken daha yavaş akıyor. Saniyeler, dakikalar yok oluyor. Yerini günlere, aylara bırakıyor. Ve pencere kenarına.'
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.