Kumarbaz’a ilk başladığımda kendimi ne yaptıklarını anlayamadığım bir insan topluluğunun içinde buldum. İlk sayfaları bu insanlar neden bir araya gelmiş onu anlamaya çalışarak geçirdim. Kitabın içine de ancak belli bir noktadan sonra girebildim. Ne zaman ki anlatıcı olaylara daha etkin bir şekilde müdahil olmaya başladı beni de o zaman içine aldı.
Kitap diğer Dostoyevski kitapları gibi değildi bana göre. Elbetteki 15 gün içinde parasal kaygılar ile yazılan bir kitabın da diğerleri gibi olmasını beklemek doğru olmaz. Hatta bu açıdan bakınca kitabın iyi olduğunu kabul etmek zorunda kalıyor insan.
Yine de benim için bir şeylerin eksik olduğu bir kitaptı. Bunda dönemin ahlak kurallarının, onur kavramının oldukça enteresan oluşunun da etkisi var diye düşünüyorum.
Kitabın en güzel yanı ise kazanma hırsının okuyucuya böyle güzel yansıtılabilmiş olmasıydı. Dostoyevski muhteşem bir yazar olmakla birlikte bir kumarbazmış neticede, böyle bir durumda da bize bunu ondan daha iyi kim anlatabilirdi ki diye düşünüyor insan.
Aradan geçen onca zamana rağmen kazanma hırsı, mirasa konma arzusunun hiç değişmemiş olması da insanoğlunun böyle gelmiş böyle gidecek olduğunun kanıtı gibi bence.
