İstediğim üzerine siyaha çalan menekşelerden oluşmuştu gelin çiçeğim. Çocukluğumdan beri menekşe en sevdiğim çiçekti. Koyu mor menekşelere karşı ayrı bir zaafım vardı. Hafifçe gülümsedim. Alaz'ı ilk gördüğüm gün en sevdiğim menekşenin bulunduğu saksıyı kırmıştım. Ona bakmaktan etrafıma bakamamıştım, bu yüzden çiçek mahvolmuştu. Alaz telaşla yanıma gelip, nasıl olduğumu sorduğunda ona dolu gözlerle bakmıştım. O da eğilip canlı kalan tek menekşeyi bana uzatmıştı. Zamanla içimde yeşeren aşka inat, kurumuştu menekşem. Siyaha dönmüştü rengi. Ben, menekşeleri sevdiğim gibi seviyordum Alaz'ı, belki de bu yüzden bu çiçek bana Alaz'ı hatırlatıyordu. Tabii, Alaz benim için mor değil de onun için kuruttuğum, kendine has siyah bir menekşeydi.
Sayfa 321Kitabı okudu
·
22 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.