Genellikle acıyla dolu hayat hikayeleri bizi derinden etkiler. Sinema sanatında çokca kullanılan, kökenlerini Antik Yunan'da bulduğumuz "katarsis" tam olarak bunu ifade eder. Bizler katarsis yaparız yani böylesine darmadağın olmuş hayat hikayelerinde kendimizi acı çeken insanın yerine koyar ve onunla birlikte arınırız. Schopenhauer her kitabında olduğu gibi bu kitabında da bizi acının pozitif gerçekliği ile yüzleştirir. İyimser bir bakış açısını, yaşama sevincinin yanlış bir telaffuzu olarak niteler. Bu dünyada her canlıya ihtiyacı olanın en azı verilmiştir ve bu yüzden tüm canlılar durmadan bir varoluş savaşı içerisindedir. Hayat cehennemdir, ona kötülük hakimdir. İşte böyle bir dünyada hayatı yaşanabilir kılan ahlakın kaynağında bulunan acıma duygusu, yani merhamettir. Merhamet bizi yüce olana sevkeder. Ancak biz başkasının yerine kendimizi koyarak iyi bir şeyler yapabiliriz. Şunu da söyleyebilirim ki diğer kitaplarında olduğu gibi bu kitabında da istenç ve acı kavramları üzerinden açıklamalarını yapmış. Her cümlesinin altını çizeceğiniz ve her cümlesi üzerinde defalarca düşünebileceğiniz bir eser. Hayatın temelinde acı olduğunu, mutluluğun şakacı bir hayalet gibi el uzattığınızda yok olacağını, dünyanın bir seyir kutusu olmadığını düşünüyorsanız Schopenhauer hislerinize tercüman olabilecek nadir kalemlerden biridir.

MerhametArthur Schopenhauer · Dergah · 2017270 okunma

·

24 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ahmet İşcan