Bu dünyada herkes bir şey olmaya çalışırken sen HİÇ ol. Menzilin yokluk olsun. İnsanın çömlekten farklı olmamalı. Nasıl çömleği tutan dışındaki biçim değil,içindeki boşluk ise,insanı ayakta tutan da benlik zannı değil,hiçlik bilincidir.
··
11 görüntüleme
Eger Mevlana narsist olsaydi o bahsettiginiz bilgelik seviyesine ulasamazdi; cunku narsist kisi -ben oldum, tamamim der- ve orada biter. Ama Mevlana bildilerinin degil, bilmediklerinin buyuklgune bakiyor ve ogrenileceklerin yaninda bildiklerini devede kulak yani hic olarak goruyor. Hani Sokrates'in bir sozu vardir ya: "Bildigim tek sey hicbir sey bilmedigimdir." Siz Sokrates'in hic bir sey bilmeyen bir zir cahil oldugunu mu dusunuyorsunuz? Sizce Sokrates neden boyle diyor? Iste Mevlana'nin bahsettigi hiclik de Sokrates'in felesefesine paraleldir.
Bu sözü ne zaman söylediğini bilemiyoruz en azından ben bilmiyorum. Belkide yeni yeni pişmeye başladığı dönemde söylemiş olabilir diye düşünüyorum . Yoksa eriştiği bilgelik açısından ben de size katılıyorum. Ya da sadece tasavvuf ,insanın inancın yanında hiçliği de olabilir. Üstelik Şems Tebrizi ile olan gönül dostlukları esnasında da söylemiş olabilir. Okuduğum kadarıyla Şems Mevlana'yı zirveye çıkarıyordu belki de bunun farkında olup kendisini hiçlikle değerlendirdi.
Mevlana'yı Ben de severim. Ama verdiği talkıma kendisi riayet ettiğini sanmıyorum. Tasavvufun önerdiği tevazu, hiçlik, bu dünyanın faniliği vs tamam da. Üretmek oldukça zor bir iş. Mesela Mevlana'nın o şiirleri oturduğu yerden öyle sohbet eder gibi değil her gün oturup eşek gibi çalışarak, kıçından terler dökerek yazdığını düşünüyorum. Bu 'Ben hiçim, ve yaptığım her şey de hiç' motivasyonuyla yapılacak bir şey gibi gelmiyor. Hatta kendine ve yazdıklarına epey değer veren, bilgisini önemseyen biri gibi geliyor. Rumca dahil 4 dilde okuyup yazabiliyor, biliyorsunuz Rumca gazelleri de var. Ayrıca metinlerinde elitist söylemleri de bir hayli fazla. Bu kadar dil, bilgi, şiir ile narsist biri bile olabilir. Başka bir motivasyon göremiyorum.
Tasavvufu geçtim de hiclik derken cömleğin içindeki o boşluktan esinlenerek somutlastirma yapması daha açıklayıcı değil mi.. Yani anlamaya çalışmak gereksiz geldi bana
Aslında aklıma böyle bir şey Gazali'den geldi. Gazali bu yönünü keşfediyor (kendinde bilgisinden doğan büyüklenmeyi ve kendini beğenmişliği) ve Nizamiye Medresesini terk ediyor ve kendinde böyle bir meyil olduğunu hayatı boyunca kabul ediyor. Yazılanlar güzel fakat yazanlar gerçekten o kadar iyi miydi? demeden edemiyorum. Hayatım boyunca birini çok idealize edemedim. Bana nihayetinde bir insan gibi geliyor. Hepimiz gibi zaafları, iyi ve kötü yönleri var. Narsizm o kadar kötü bir şey değil, oldukça temel bir tarafımız. Aşırısı tabi ki hastalık nefret de, sevgi de...
Tasavvuf büyükleri "Var vardır, yok yoktur" diyorlar.Var'ın varlığı mutlaktır.Yok, ilimde vardır.Biz ilmimiz de yok'tan bahsederiz, gerçekte yok yoktur.Mevlana da bu anlamda hiç ve yoktan bahsetmiştir.Yoksa,gerçekte Mutlak Var olarak kabul edilen Allah'ın varlığından başka hiç bir şeyin varlığı kabul edilmemiştir.Bu kelime-i tevhidin anlamına bile zıttır.Mevlana'ya eğer bir talebesi sorsaydı ki: " Nasıl hiç olabilirim?Nasıl yok olabilirim? Cevabı büyük ihtimal şöyle olurdu: " Var mısın ki, yok olasın?! " Bu bahsi geçen hiçlik, yokluk, insan idrakinde, ilminde var etmesi gereken "olgu"lardır.
Emel Hanım zaten o genel entellektüel tavrıdır, aklı başında her insan bilmediklerinin daha çok olduğunu bilir. Ben tamamım diyen edebiyatçı, felsefeci, bilim insanı görmedim.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.