Öyle ki kitabın sonuna gelince insan veda etmiş gibi oluyor hep. Bunun hüznünü yaşıyorum. Bu hüzünle sıcağı sıcağına bir şeyler söylemek istiyorum.
Bir zamanlar bir İsmet Özel vardı... Son yazının başlığı. Kimisi bu cümleyi okuduğunda elini ovuşturmaya başlar. Ama onlar hevesleri kursaklarında kalanlardır. “Aynı adam Ekim günlerinden beri gümbür
