Kitaba ilk başladığımda karakterleri tanımakta biraz zorlandım açıkçası . Kitabın yarısına kadar da olayları anlamadan sadece okudum.
Ancak o okuma çizgisini aştıktan sonra kitap su gibi akıp gidiyor. C’ye kızıyorsunuz, acıyorsunuz belki de çoğu zaman onun gibi hissettiğinizi ,
onun gibi hayatınızı anlamlı kılacak bir şeylere tutunma çabanız olduğunu görüyorsunuz.
İki kitabı bitirdiğimde içimde hem boşluk hem huzur duygusu oluşmuştu. Bu duyguyu üçüncü olarak bu kitapta hissettim. İlk 5 kitabım arasına girmiş oldu bile.
Kitapların içeriğinden bahsetmeyi çok sevmiyorum. Okuyacak kişilerin hevesini kaçırır düşüncesinden dolayı.(Sanırım okullarda hep özet okutmalarından kaynaklanan bir düşünme ..) Bu kitapta okuduğunuz şey C’nin bir yandan geçmişinden kaçarken bir yandan da geçmişine sığınması ve hep O’nu arayarak günlerini geçirmesi.
Bakalım sizin de okurken kulaklarınız kaşınacak mı ??
“İnsanlar haksızken daha çok bağırırlar..”
