Ezan sesi, tüm seslerin bir karanlıkta aydınlık arasında durulduğu vakit: 'Sabahul Hayr.'
Hemen her sabah olduğu gibi yine ezan sesine uyandım ama bu sefer hıçkırıklarla. Vücudum titriyordu. 'Tevekkül, tevekkül... Aşk-ı tevekkül,' diye tekrar ediyordum içimden.
Elif'imi görmüştüm. Bir Vuslat rüyasıydı. Can şenliğimi, Hayat membamı gördüm.
Tebessümle karışık ağlıyordum hıçkıra hıçkıra...
Sayfa 18
·
5 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.