başımdaki sonsuzluk
bugün atiye'yi yoldan aşağı taşıdılar
kuşlar koyduk bembeyaz koltuk altlarına
bu kuşlar mezarlık dolunca beni istediğim yere götürecek derdi
ölmeden önce,
kuşlar gelmiyor dediğimde kızardı bana, kim dedi sana kuş bak,
benim kenarda köşede birikmiş üç beş kuşum var,
mustafa öldüğünde atiye kendi kuşlarını vermiş ona
şimdi diyor bana kuşlarımı geri verin,
atiye kuş değildi onlar
kalk yerine yat seni bizim salona gömmüşler,
Sayfa 42Kitabı okudu
·
17 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.