Bu kitabı okuduktan sonra fark ettim ki, Zweig'in okuduğum kitaplarında bir anlatıcı, kötü bir duygu(şehvet, cinnet, pişmanlık vs.) ve en sonunda bir kurban var.
Zweig, sanırım her kitabında içindeki kötü bir duyguyu ve seçtiği kurbanıyla intihar etmiş, ta ki gerçekten kendisi intihar edene kadar.
Kitap yalnızlıktan amok(cinnet, kötü duygu) geçiren bir doktorun(kurban ve anlatıcı) pişmanlığını anlatıyor.
