Yalnız incelemeden ziyade, sanki giydirme gibi olmuş. Kitabın İngilizcesi “death with interruptions” Türkçe’ye “ölüm bir varmış bir yokmuş”olarak çevrilince bir roman havası bekliyor insan. Saramago bu kitapta kara komediye değinmiş. Kişilerin ölümsüzlükteki analizleri ile ölmeye ihtiyaç duydukları analizleri çok ciddi şekilde ele alınmış. Sadece bir roman olarak incelenecek nitelikte değil o yüzden. Sayfalarca noktalama işaretleri kullanılmayan, paragrafsız bir kitap olması da kitabın içeriğiyle oldukça anlamlı. “İnsanlar ölümlüdür” olgusunu yıkmış ve kitabı da ikiye ayırmış. Ütopik bir eserdir ve ütopik bir yazardır Saramago. Kitabın bir bölümünde ölüm olmadığında özellikle din adamlarının durumundan bahsetmiş, burası oldukça iyidir mesela. Ölümün cinsiyetine yer vermiş yine. En can alıcı nokta burasıydı benim için. İncelemesi sayfalarca yapılabilecek bir kitap diye düşünüyorum. İyi okumalar :)