Servetifünun edebiyatına ait olan bu roman; benim Türk Edebiyatı Klasikleri içinde en severek okuduğum, en beğendiğim romandı. Psikolojik tahliller çok başarılı yapılmıştı, okurken bir genç kızın 1911 İstanbul'undaki hislerini çok iyi anlayabiliyor; haykırmak isterken susmasındaki çaresizliği hissedebiliyorsunuz.
* * *
Roman, bir genç kızın günlüğü şeklinde yazılmış. İzmir'den İstanbul'a gelen ve burada karakteri ve fikirleriyle kendine çok yakın bulduğu bir beyefendiye olan hislerini paylaştığı günlüğünde sosyal hayatla, görücü usulü evlilikle, yobazlıkla, kadın-erkek adaletsizliğiyle ilgili düşüncelerini çok güzel ve mantıklı açılardan değerlendirmiş.
* * *
Kitabın her satırını hak vererek ve böyle bir roman yazdığı için Mehmet Rauf ile gurur duyarak okudum. Günümüzde karşımıza çıkan geri kafalı insanları gördükçe 1914 yılında bu kadar aydın görüşlü kişiler olması beni mutlu etti. 1edebiyat1bilim1film okuma/izleme grubumuzun Şubat ayı kitaplarındandı.
