Pnin, Lolita ve Bir Günbatımının Ayrıntıları'dan sonra okuduğum üçüncü Nabokov kitabı. Nabokov okunması kolay bir yazar değil kuşkusuz. Betimlemeleri ağırlıkla kullanan, uzun ve dolambaçlı cümleleri tercih eden bir tarza sahip. Pnin isimli görece kısa romanı da bu tespitlerden azade değil. Rusya'dan Amerika'ya göç eden ve üniversitede Rusça okutmanlığı yapan Pnin, tanrısal anlatıcı yöntemiyle yazılmış, ilginç ve sürükleyici bir roman. Pnin'in hayatından, üniversite okutmanlığından, akademi çevrelerinden, ilişkilerinden oluşan kısa kısa bölümler hâlinde anlatımlar mevcut. Pnin'in komik durumlara sebebiyet veren hallerinden bahsedildiği gibi artık bir ev satın alıp yerleşme hayalleri kurarken iş arkadaşı tarafından kısa bir süre sonra işine son verileceği haberi alması gibi acıklı bir sonu da var. Konuşması, şivesi alaya alınan acınası bir karakter Pnin. Pnin karakterinin Nabokov'un kendi olup olmadığı da tartışılabilir tabii. Ama Nabokov'un Pnin'e göre parlak bir edebiyatçı olması bu tezi çürütse de Nabokov kendi hayatindan kesitleri Pnin'de anlatmış olamaz mı? Pnin, Nabokov hayranlarının bir solukta okuyacakları ve pişman olmayacakları bir kitap. Kahkaha ile üzüntünün bir arada olduğu ilginç bir metin. Siyasi göçmenlerin yaşamına, akademi çevrelerinin "boş işlerle" olan iştigaline, aralarındaki kıskançlıklara ve mücadelelere de değinen bir kitap Pnin. Nabokov okurları bir an önce Pnin'i okumalı ve Rusça okutmanının hâline üzülmelidirler. HHA

PninVladimir Nabokov · İletişim Yayınevi · 201083 okunma

·

59 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.