Öne Çıkan Yorum
jung un en sevdiği hikaye şuymuş:Yeryüzünde bilinmek isteyen abıhayat,bir artezyen kuyusundan yükselip zahmetsizce ve sınırsızca akmaya başlamış .İnsanlar gelip bu büyülü sudan içmeye,onunla beslenmeye başlamışlar çünkü pek temiz ,saf ve canlandırıcıymış.Ama insanlar yaşamın bu cennet hali içinde sürüp gitmesiyle yetinmemişler .Zamanla kuyunun çevresine çit çekmiş ,giriş ücreti almaya ,kuyunun çevresindeki arazinin kendilerine ait olduğunu iddia etmeye,kimin kuyuya gelebileceğine dair ayrıntılı yasalar oluşturmaya,kapılara kilit vurmaya başlamışlar.Çok geçmeden ,kuyu güçlü ve seçkin zümrelerin mülkü haline gelmiş .Su öfkelenip alınmış, akışına son verip bir başka yerde yeryüzüne yüklenmiş.İlk kuyunun çevresindeki araziye sahip olan kişiler,iktidar ve mülk sahiplikleri ile öylesine meşgullermiş ki,suyun yok olduğunu fark etmemişler.Var olmayan suyu satmaya devam etmişler ve gerçek gücün yitip gittiğini pek kişi fark etmiş.Ama durumdan hoşnut olmayan bazı kimseler büyük bir cesaretle aramaya koyulup,yeni artezyen kuyusunu bulmuşlar.Bir süre sonra o kuyuda mülk sahiplerinin eline geçmiş ve aynı şeyler bir kez daha olmuş.Suda gene bir başka yere göç etmiş ve bu ,tarih tarih olalı böyle sürüp gitmekteymiş.Bu son derce üzücü hikaye Jung u özellikle etkiliyordu çünkü Jung temel bir hakikatin nasıl kötüye kullanılıp benmerkezci bir oyuncuğa dönüştürülebileceğine görüyordu.Bilim,sanat ve özellikle psikoloji bu karanlık sürecin olumsuz etkilerine etkilerine maruz kalmıştır.Ama hikayenin olağanüstü yanı,,suyun her zaman bir yerlerde akıyor olması ve halihazırdaki,biçimiyle hayat veren suyu arama cesareti olan akıllı herhangi bir kimse için mevcut bulunmasıdır.
Gölgene Sahip Çık, Robert A. Johnson
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.