Kimsenin tavsiye etmesini beklemeden, okuyun dediğim kitaptır. Lise yıllarındayken okumuştum ilk kez, şimdi de uzunca bir tatile çıkmış olmanın verdiği rahatlıkla yeniden okumam gerekenler listemde görünce aldım elime tekrar. İlk okuduğum yıllarda hep iyi niyetli olan ama sürekli kendini kötü şeyler yaparken bulan yarım akıllı ve saf Lennieye takılmıştı aklım, bir de kitabın son sayfasına kadar George‘a hayran kalmıştım. Şimdi ise zenci Crooks‘un yalnızlığı, dışlanmışlığı hatta ve hatta bunu çoktan kabullenmiş oluşu işledi içime. Bahsedince okuyanlar hatırlayacak; Crooks her zamanki gibi ahırda yalnız başına çekildiği köşesinde yatağına uzanmıştır ve ahırın içinde bulunduğu çiftlikte onlarca işçi çalışmaktadır ve fakat Crooks o kadar yalnız ve dışlanmıştır ki, sızlayan kamburunun acısını biraz olsun dindirmek için sürmesi gereken kremi sırtının yarısına uzanıp sürerek, bir kısmını da ıskalayarak ama asla merhemi sürecek bir başka insan dahi bulamayarak kendi yarasına kendi merhem olmaya çalışır. Şimdi hatırladığımda beni etkileyen bir sahne daha vardı Crooksla ilgili. saf Lennie ve ihtiyar Candy , George‘un bütün uyarılarına rağmen dayanamayıp bir gün çiftlik sahibi olacakları hayalini Crooksa anlattıktan sonra, bir an için Crooks da o hayalin içinde olmak ve yaşamak ister hatta ücretsiz, karın tokluğuna çalışmayı teklif eder fakat bir beş dakika sonra zenciliğini ve kamburluğunu öyle bir hatırlar ki, vazgeçer hayali bir çiftliğe ortak olmaktan bile. Son anda istemiyorum, unut söylediklerimi derken beni nasıl üzdün bir bilsen Crooks!

Fareler ve İnsanlarJohn Steinbeck · Sel Yayıncılık · 2023171,8bin okunma

·

1 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

esra uludağ