GEORGES BATAILLE- ANNEM ayrıntı yayınları,310 sayfa,yer altı edebiyatı çeviri:hasan bülent kahraman hayat, birbirine zıt-birbirini reddeden iki ayrı akışın sürekli birleşimiyle oluşuyor. kişiliğimiz, kimliğimiz, eğilimlerimiz, davranışlarımız ve dolayısıyla gündelik hayatımız bu ikiliğin yansımalarından oluşuyor. en cesurumuz bile kendi içindeki gerçek 'ben' ile yarım saat karşı karşıya kalmayı beceremez. bu 'ben', dışarıdaki 'ben ' tarafından sürekli reddiyeyle, inkarla bastırılır. bütün toplumsal, psikolojik baskı mekanizmalarından arındırılmış bireyin nasıl davranacağıyla ilgili en ufak bir bilgimiz yok. bazı romanlar bu temayı işlese de bu görüşler,birer faraziye olmaktan ileri gitmezler. yer altı edebiyatının, normal insanın iki yüzlülüğünü yüzüne bir şamar gibi vuruşunu bilirim. orada alışılagelen hiçbir ahlaki, toplumsal, dini, insani sınırlama veya nezaket kuralı yoktur. içimizde bize rağmen varlığını kaybetmeyen hayvaniliğimizin dışavurumudur bu edebiyat türü. bir yönüyle de anti-edebiyattır. edebiliğin her tür gösterişe ve zarafete dayalı biçimine hoyratça, kabaca karşı koyuş, bazen de onunla dalga geçmektir. insanın alet işleyerek (homo-faber) insan oluşu, sosyal evrimcilerin anlatageldiği bir savdır. bataille, buna itiraz etmemekle birlikte, şu yüklemeyi de yapmaktadır: insan, bu evrilmenin içinde hayvaniliğini unutarak gerçek insan olmaktan da vazgeçmiştir,der. insanın bu düzenli çalışma biçimine karşı koyuşuyla da yeniden insan olmaya çalıştığını anlatır. bataille'ın eserlerinde(bu kitapta da) en baskın, en güçlü, en lirik tema kuşkusuz ölüm-yaşam-erotizm birliğidir. diyor ki, “erotizm, hayatın ölüm derecesinde onaylanmasıdır”. ona göre, baştan, erotizmde saklı olan yaşamsallık vaadi ile ölümün verdiği acı arasında ilişki kurmak zordur. çünkü, yaşamın ancak ölüm sayesinde yenilendiğini unuturuz. oysa, ölüm ve erotizm özdeştir. İkisi de yaşamın sınırsızca harcanmasıdır. İkisi de akıllı, bilgili, amaçlı, işlevli, üretken –dolayısıyla süreksiz– insanın varlığına son verir. ''kötülüğün metafizikçisi'' olarak bilinen romancı,denemeci,felsefeci georges bataılle'ın her biri bir başyapıt olan iki romanı ile üç öyküsünü içeriyor kitap. bataılle'in erotizmi yücelttiği; şiddet,iktidar ve ölümü dehşet verici bir bütünlük içinde sunduğu; cinsellikle ruhaniliğin harmanlandığı beş büyük yapıt: madam edwarda, göğün mavisi, annem, ölü adam ve güzün öyküsü. bataille'ın düşüncesi düalist sarmallarla örgülenmiş. birbirine zıt sarmallardan oluşmuştur. : süreklilik/süreksizlik, oyun/iş, erotizm/üreme, şiddet/çalışma, ihlal/tabu, ölüm/yaşam, kutsallık/dünyevilik, bolluk/kıtlık, ifrat/ekonomi, akıl/mit, arzu/ıstırap, deney/bilgi... bataille'da bu zıt kategoriler ancak birbirleri tarafından anlamlandırılabilir, birbirleriyle çatıştıkça birleşirler: kötülük iyiliktir, bilgi bilgisizliktir, ölüm yaşamdır, hakikat yalandır, "şiir bir bakıma daima şiirin karşıtıdır", "azami haz, azami acıdır". sollers, bu düşünce mekaniğine "georges bataille'ın düalistik materyalizmi" diyor. "Bu düalizm, dünya içinde iki ilke önermek yerine, iki ayrı dünya önerir ...böylece 'gerçek' düşüncenin sınırlarını zorlar, kasten yapılmış bir 'hata' gibidir.” bataille "düşüncesinin tek bir amacı olduğunu" söyler: oyun. "düşüncemin kendi kendini imha ettiği bir oyun".bataille'ın "oyun felsefesi", insanlığın başlangıcının aslında onun sonu olduğuna ilişkin tezle başlar. İnsan özündeki hayvansılığı inkâr ede ede evrilirken insanlığından olur... sonuç : görüşleri, yaklaşımı, üslubu, anlatma biçimiyle beni en çok etkileyen romanlardan birini okudum. ancak bataılle'in felsefi görüşleri kısmen de olsa bilinmeden okunursa anlamlandırmak ve romandan tat almak pek mümkün olmayabilir. iyi okumalar...

AnnemGeorges Bataille · Ayrıntı Yayınları · 201183 okunma

·

228 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ahmet İlhan