Kasım Subaşı: "İnsan için ancak çalıştığı vardır. (Necm, 53/39)": İnsan için ancak çalıştığı vardır. (Necm, 53/39) "Bir gün, bir kozada küçük bir delik belirdi; bir adam oturup kelebeğin saatler boyunca bedenini bu küçük delikten çıkarmak için harcadığı çabayı izledi. Bir süre sonra kelebek ilerlemek için çaba harcamaktan vazgeçmiş gibi geldi ona. Sanki elinden gelen her şeyi yapmış ve artık yapabileceği bir şey kalmamış gibiydi. Adam, kelebeğe yardım etmeye karar verdi. Eline küçük bir makas alıp, kozadaki deliği büyütmeye başladı. Bunun üzerine kelebek kolayca dışarıya çıkıverdi. Fakat bedeni kuru ve küçücük, kanatları da buruş buruştu. Adam izlemeye devam etti. Her an kelebeğin kanatlarının açılıp-genişleyeceğini ve bedenini taşıyacak kadar güçleneceğini umuyordu. Ama bunlardan hiç birisi olmadı! Kelebek, hayatının geri kalanını kurumuş bir beden ve buruşmuş kanatlarda yerlerde sürünerek geçirdi. Ne kadar denese de, asla uçamadı. Adamın iyi niyeti ve yardımseverliği ile anlayamadığı şey, kozanın kısıtlayıcılığının ve buna karşılık kelebeğin daracık bir delikten çıkmak için göstermesi gereken, çabanın, Allah'ın kelebeğin bedenindeki sıvıyı onun kanatlarına göndermek ve bu sayede de kelebeğin kozanın kısıtlayıcılığından kurtulduğu anda uçmasını sağlamak için seçtiği yol olduğuydu. Bazen hayatta tam olarak ihtiyaç duyduğumuz şey, çabalardır. Eğer Allah, hayatta herhangi bir çaba olmadan ilerlememize izin verseydi, o zaman bir anlamda sakat kalırdık. O zaman olabileceğimiz kadar güçlenemezdik. Asla uçamazdık."

"Bir gün, bir kozada küçük bir delik belirdi; bir adam oturup kelebeğin saatler boyunca bedenini bu küçük delikten çıkarmak için harcadığı çabayı izledi. Bir süre sonra kelebek ilerlemek için çaba harcamaktan vazgeçmiş gibi geldi ona. Sanki elinden gelen her şeyi yapmış ve artık yapabileceği bir şey kalmamış gibiydi. Adam, kelebeğe yardım etmeye karar verdi. Eline küçük bir makas alıp, kozadaki deliği büyütmeye başladı. Bunun üzerine kelebek kolayca dışarıya çıkıverdi. Fakat bedeni kuru ve küçücük, kanatları da buruş buruştu. Adam izlemeye devam etti. Her an kelebeğin kanatlarının açılıp-genişleyeceğini ve bedenini taşıyacak kadar güçleneceğini umuyordu. Ama bunlardan hiç birisi olmadı! Kelebek, hayatının geri kalanını kurumuş bir beden ve buruşmuş kanatlarda yerlerde sürünerek geçirdi. Ne kadar denese de, asla uçamadı. Adamın iyi niyeti ve yardımseverliği ile anlayamadığı şey, kozanın kısıtlayıcılığının ve buna karşılık kelebeğin daracık bir delikten çıkmak için göstermesi gereken, çabanın, Allah'ın kelebeğin bedenindeki sıvıyı onun kanatlarına göndermek ve bu sayede de kelebeğin kozanın kısıtlayıcılığından kurtulduğu anda uçmasını sağlamak için seçtiği yol olduğuydu. Bazen hayatta tam olarak ihtiyaç duyduğumuz şey, çabalardır. Eğer Allah, hayatta herhangi bir çaba olmadan ilerlememize izin verseydi, o zaman bir anlamda sakat kalırdık. O zaman olabileceğimiz kadar güçlenemezdik. Asla uçamazdık."

Sayfa 94Kitabı okudu

Sıfırın Altından Zirveye Şenol Zehir

3 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Kasım Subaşı