EYLÜL – MEHMET RAUF 12.02.2020 Edebiyatımızdaki ilk psikolojik roman örneği olan Eylül’ü okudum yıllar sonra. Gecikmiş bir okuma oldu. Kız ve erkek isimlerinin uyumsuzluğu dikkat çekiyor hemen günümüzle karşılaştırınca. Yakın dönemde yayınlanan ve tüm ülkede milyonları ekrana kilitleyen Aşk-ı Memnu romanının diziye aktarılmış halini bir şekilde anımsıyorsunuz kitabı okurken. Büyük bir farkla tabi. Kirlenmeyen, saf ve temiz bir aşk buluyorsunuz Eylül’de. Suad ve Necib’in iç konuşmaları ve bunalımları ile devam ediyor. Sevdiğine acı çektirme ulaşamama, ihanet, ikilemde kalma, duygusal karmaşa… Tüm bu duygu yoğunluğunu Suad ve Necib’in iç konuşmaları şeklinde görüyoruz. Hikayemiz Suad’ın yangında ateşler içinde kalması ve Necib’in tereddüt etmeden ateşe atılmasıyla son buluyor. Süreyya’nın tereddütte bulunması aslında hangisinin gerçekten aşık olduğunu son nokta olarak romanda bizlere gösteriyor. - Kabahat hep aynı hayatı sürdürmekte. - Yasak bir şeyin gizlice yapılması saadetiyle onun başını döndürüyordu. Dudakları daima titriyor, daima o isimle titriyordu. - Evet, seviyoruz ve çaresiz aşkımıza esir oluyoruz. - Eylülde sanki bahara hasretlik çeken üzgün bir tazelik, sanki üzerine çöken kışın, kendini mahvetmek isteyen sonbaharın aksine devam etmek, tekrar bahar olmak mücadelesi vardır.

EylülMehmet Rauf · Bilge Kültür Sanat Yayınları · 201239,5bin okunma

·

20 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.