“Mektep herhalde evren daha eğlenceliydi. Hiç olmazsa kaçamak olarak leblebiyle “tek mi çift mi”, “iplikten su yolu”, “almana”, “Tenten”, “el el üstünde kimin eli var?”, “vay benim köse sakalım”, “eveleme develeme, devekuşu kovalama”, “parmak ayırmaca”, “yokuş aşağı”, “seke seke ben geldim, çıngırağım hoş geldin”, “fış fış kayıkçı”, duvarda “top”, cevizle “vurup almana”, “beş taş”, ... oynardık. Mahallede ise bir arkadaşımla, kapı dibinde olsun bir kaydırak oynayamaz, bahçemize “çiçekler bozulur, toz toprak olur” derler, kimseyi davet edemezdim. Oyunsuz çocuk ise karnına dokundukça “viyk, viyk” eden kukla bebeklerden başka bir şey değildir.”
Sayfa 45
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.