Beyaz Zambaklar Ülkesi
Habil'i, kız kardeşlerini ve hatta anne babasını kendinden emin bir sesle azarlamaya başlar: "Küçük, zavallı solucanlar, siz sadece korkudan titremesini ve yerlerde sürünmesini bilirsiniz. Korkunun çocukları olan sizler dini de daimi bir korku, titreme, şikayet ve sürekli bir şeyler dileme olarak algılıyorsunuz. Sizler ruhen de Tanrı'nın gerçek çocukları olsaydınız, kendiniz de hayatın yaratıcısı olur, yükselirdiniz. Şu an yaptığınız gibi yere kapanmaz, başınızı aşağı eğmezdiniz.
Sayfa 64
·
3 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.