Tipik bir Sezgin Kaymaz kitabından ne beklerseniz hepsini ziyadesiyle veriyor: Birbirinden farklı ve orjinal karakterler, gülmekle ağlamanın at başı gittiği durumlar, hayatın türlü değişik halleri, gerçekle gerçeküstünün iç içe geçtiği bir kurgu, şıkır şıkır, fıkır fıkır, fokur fokur; imkânları had safhada kullanılmış bir Türkçe ve vurucu bir final... Ömrü de eserleri de ziyade olsun!
