"Yıllardır buraya gelirim. Ne zaman bir bahar günü o esinti, sessiz tilkiler gibi otların tepelerini karartıp geçtiğinde yüreğimde bir güvensizlik büyüse, kalkar buraya gelirim."Syf,63 Edebiyat bir "katarsis etkisine" sebep oluyorsa, insanın üstünde bir iyileştirici gücü varsa, "kendisini buralarda sağaltabiliyorsa" buna en güzel örneklerini bu hikayelerde verebiliriz. Bu duruma en çok Kutlu'nun hikayelerinde alışmışken ve başka yazarlardan da üst çıtayı korumasını beklerken Onat Kutlar dili ile beni sardı ve o büyülü zamanlara götürdü. Bazı hikayelerine çok giremesem da aslında alttan akan suyun sesini duyabiliyordum. Sesi kulaklarımızı baskılayan bir gürültü ile coşkuyla akıp, hızına yetişmeye çalıştığımız bir su değil de bir tını ile bir ritim müzikle akıp giden bir su gibi.. Acıları gözümüze gözümüze batırmadan zaten o gerginliği ve havayı soluyarak sona yaklaşırken final de kan izi ile göz göze geliriz. Ne zaman olmuştur? Tam o andadır işte.O cümleden diğer cümleye geçmelik bir anda olup bitivermiştir.Biz acı ile baş başa kalırız şiddetin ve kötülüğün detaylarına girmeden. Betimlemeler hikayede öyle yerli yerindedir ki öyle göze batmaz ki o betimlemelerden herhangi birini çıkarsak müzikteki bir notayı çıkarmış gibi bir bozukluk ya da tamamlanmamışlık hissi verecektir.Bir şeyler eksik diyeceksin, diyemiyorsun. Onlarla örüyor hikayeyi. "Sokağa çıktım. Pırıl pırıl bir soğuk. Sokak karanlık. Ayağıma yumuşak bir şey takıldı." Pek bu gizemlik? Bu gizemlik bize yabancı değil. Hayatta her şeyi anlamlandırabiliyor muyuz? Hayat bir rüya değil mi? Bir duygu hissederiz de tarif edemeyiz mesela ya da bir durumla karşılaşırız da hangi anlam içine koyacağımızı bilemeyiz. Nereden geldiğini bilemediğimiz bir duygu kaplar. Bunu en güzel anlatan hikaye ise "Kediler" hikayesiydi. Horozlar İshak ve Yunus hikayelerini ise defalarca okusam o tat kaybolmaz gibi...

İshakOnat Kutlar · Yapı Kredi Yayınları · 2019789 okunma

·

31 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Betül Havva