Bense ne modern, ne de modası geçmiş biriydim; zamanın dışına düşmüş, sürüklenip gidiyordum, ölüme yakın, ölüme istekli.

... o akşamki konuşmamızdan sonra Hermine'ye benim için demiş ki, bu insana çok ilgi göster, çünkü pek mutsuz görünüyor. Hermine bunu nereden çıkardığını sorunca, "Zavallı, zavallı insan," demiş."Gözlerine baksana. Gülemiyor."

"Belki de sana düşen, bulmak değil, aramaktır..."
"Neyi aramak?"
"Bulamayacağın şeyi ?"
" Bulamayacaksam niye arayayım?"
"Bulamamayı bulmak için."

Hafıza dediğin kederdir katıp yaz bunu.
Dünya boşlukta nasıl duruyor sanıyorsun.
O, boşluk değil keder.
Kederi çıkar, dünya düşer.
Unutma.
Unutma.
Unutma.

Yengi yenilgi yoktur, hakikat vardır ve sen onun önünde acizsindir, bunu kabul edersin,

Ama mekanın algoritmik algısı düzlemsel açıdan paralellik arz eder, bu kuraldır. Onun bulunduğu coğrafya ya da benim bulunduğum coğrafya eşleşme açısından önem taşımıyor," dedi. Haller yani. Bunca anlamsız sözün anlamı, insan halden hale geçer. Halden anlamak lazım.

Acı gözlerini kör etmişti, el yordamıyla yürüyecekti, kafasını kolunu bacağını bir yerlere çarpa çarpa bulacaktı yolunu.