"Tanıdığım hiç kimse gibi çalışmıyordu zihni.Tanıdığım hiç kimse gibi düşünmüyor,hiç kimse gibi hissetmiyordu.Herkes gökyüzünden yağan kar tanelerini seviyorsa o,kar yağdıktan sonra yumuşayan havayı seviyordu.Herkes kardan adam yapmayı hayal edip,yaptıktan sonra mutlu olurken o;yapılan kardan adam eriyeceği için üzülüyordu.Öyleydi işte.Gökyüzünün asıl görüntüsünü gizleyen bulutlara âşık olmak yerine,bulutların ardını merak ediyordu ve orayı görmek istiyordu.Geleceğe dair plan kuran biri olmak yerine,anlık olarak ne hissediyorsa ona göre hareket ediyordu.Küçük küçük planları vardı yalnızca sonraki günler için.Güzel bir yürüyüş yapmak,güzel bir kahve dükkanı keşfetmek,yeni bir kitabın içinde kaybolmak gibi küçücük şeyler mutlu ediyordu onu.İyiliği,insanların gözlerinde arıyordu ama aynadaki yansımasının gözlerine bakmaktan da çok korkuyordu.Kendi hayatının ipleri kendi elindeydi.Hiçbir sistemin,hiçbir oluşumun bir parçası olmak istemiyor;kendi gerçekliğinde kendi düşünceleri ile yaşıyordu.
Onu anladığımı hissediyordum."
··
14 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.