Deniz Gezmiş ile ilgili okuduğum birçok kitap ve izlediğim sürüyle belgesel var. Bizim '68, THKO'nun kuruluş ve gelişim sürecini en iyi anlatan kaynaktı benim için. Türkiye'deki '68 hareketinin dünyadaki hareketlerle bir bağlantısı olduğunu açıkçası bilmiyordum, kitabın başındaki Dünyada '68 gibi bir adı olan ilk bölüm sayesinde bunu öğrenmiş oldum. Deniz'in arkadaşlarıyla ve etrafındaki insanlarla olan tüm ilişkilerine tekrar tekrar hayran oldum diyebilirim. Cihan'la birbirlerine bu kadar düşkün olduklarını bilmezdim mesela. Kitapta en sevdiğim, ilk defa duyduğum ve gözlerimin idamlar dışında nemlendiği kısım şuydu: Arkadaşlarının pinpon topunu kapıp "öp beni vereyim" demesi varmış Deniz'in. Belki abartıyorumdur, belki bizim bildiğimiz "Deniz" için beklenmeyen bir davranıştır bu, bilmiyorum ama kesinlikle bu bölüm en hoş yerlerden biriydi benim için. Burayı okudum ve şunu tekrarladım defalarca: Nasıl, nasıl kıydınız bu çocuklara? Ne yapmışlardı? Kızıldere olayını da en net bu kitaptan öğrendim. Bu belki benimle alakalıdır, belki diğer kitaplarda da yazıyormuştur ama benim dikkatimi çekmemiştir. Bilmiyorum. Öğretici niteliği olan bir kitaptı benim açımdan. Okumanızı şiddetle tavsiye ederim. Okurken yanına Rodrigo'nun gitar konçertosunu da açarsanız ağlamaktan bi'hâl olabilirsiniz. Deneyin...

Bizim 68Aydın Çubukçu · Evrensel Basım Yayın · 2008142 okunma

·

90 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Sıla Akçin