Murakami ile tanışma kitabim olan Imkansizin Sarkisi, 1 hafta boyunca Toru Vatanabe ile yasadigim bir maceraydi. Sanki Toru, Naoko, Reiko ve ben o evde oturup birlikte konusmusuz ve Reiko bize gitar calmis gibi hissediyorum. Kitabin genel ruh hali depresif olsa bile karakterler o kadar ayrintilariyla islenmis ki bende sanki onlarla arkadas gibi oldum. Toru'nun yasam dolu Midori'yi Naoko icin harcamasinin sebebinin Kizuki'ye karsi hissettigi sucluluk duygusundan kaynaklandigini dusunuyorum. Sahsen bu kitapta en cok Midori icin uzuldum. Ama kitapta Japonyadaki genclerin intihar gercegine farkindalik yaratmasini cok begendim. Olay tasviri okumaya alistigim kitaplardan sonra bu kadar detayli karakter analizi yapilan ve adeta karakterlerle butunlestigim bu kitap bana cok iyi geldi. Dogru zamanda okursaniz cok begeneceginizi dusunuyorum. Simdiden keyifli okumalar...