BİLADER SEN DAHA KÖTÜSÜNÜ YAZANA KADAR EN KÖTÜSÜ BUVallaha bu kitaba başlamadan önce okuyanlar bana berbat demişti ama bu kadar berbat olacağını nerden bilebilirdim? Bu adamın yazdığı iyi bir kitap yok ama bu en kötüsü olabilir. Daha önce Mavi Kuş’u kitap sınavı için okumuştum, bunu da aynı şekilde. Mavi Kuş berbat. Ama bu berbatların da berbatı.
Konu tam bir klişe. Tamam, belki yazıldığı zaman bir klişe değildi ama konu öyle bir anlatılmış ki sanki yazan bu kitabın klişe olması için uğraşmış. Yani, üslubu yüzünden güzel olabilecek konu mahvolmuş. Bi de hikayenin kırılma noktaları öyle saçma ki! İlkokul çocukları bu konuda bir hikaye yazsa yazanların hepsi bundan daha mantıklı bir hikaye yazar. Ayrıca 104 sayfa olduğuna da bakmayın. Azımsanmayacak bir kısmında; ondan bundan çaldığı (kendisi ilham der bunlara) birkaç çakma yazı, alıntılar ve en sonda ise Hz. Muhammed (s.a.v.) döneminde yaşanmış bir olay, çoğu kısmında ise kitabı uzatmak için yazılan gereksiz betimlemeler var. Eğer hikayeyi ve abes kaçmayan betimlemeleri aynı puntoda bir kağıda yazarsak 20 sayfa anca eder kitap.
Diline gelirsek, kitap “Ben Anadolulu’yam. Koyumun şivalarini biliram” ve “Aga ben Osmanlıca biliyorum” kafasıyla yazılmış. Kitapta, hiç gerekmediği halde kimi yerlerde şiveli, kimi yerlerde “Biz Osmanlı torunuyuk len mq” mentalitesi sonucu Arapça, Farsça kelimeler kullanılmış. Mesela kitabın bir bölümünün adı “Kalbimin Dâsitânı”. İlk başta acaba dâsitân ne demek diye düşünüyorsun. Herhalde destan demek olamaz, kutlu bu kadar özürlü olamaz diyorsun ve sözlüğe bakıyorsun. Ama o da ne, dâsitân destan demekmiş. Ve bu herife daha önceki saçmalıklarından dolayı başladığın dümdüz sövmeye devam ediyorsun (Bu az önce yaptığım olayı anlatma kitaptan +1.1000 daha iyi). Ayrıca kutlu ağır derecede zenofobi sonucu yabancı kelimeleri kasıtlı olarak yanlış yazıyor.
Kısacası bu kitap berbat zorunda değilsen okuma hatta zorundaysan da okuma. Aslında ne kutlu ne de bu kitap bu kadar uzun bir incelemeyi hak ediyordu ama işim yoktu. N’aparsın?
