M.Ö şiir diliyle yazılmış bir fizik kitabı olmasına rağmen öğretileri modern fizikle bire bir aynı. Lucretius bu eserde gözlem yeteneğini, müthiş zekasıyla birleştirerek doğanın işleyişine yönelik mükemmel gerçeklik çıkarımlarında bulunuyor. Atomların ezeli ve ebedi olduğunu ve de evrenin var olması için Tanrısal bir güce ihtiyaç duymadığını akılla gerekçelendiriyor. Eserde ruhun bedenle birlikte varolduğunu ve ölümle de yok olacağını belirtiyor. Tanrıların ve dinlerin insan ürünü olduğuna da ayrıca dikkat çekiyor. Doğanın değişmez, acımasız kanunlarının gücünü, devinimini yine kendinden aldığını, Aşkın bir varlığa ihtiyaç duymadığını ve doğa olaylarının Tanrının keyfi iradesine bağlı olmadığını akli delillerle temellendiriyor. Eserin sonlarına doğru da sanatın, dillerin nasıl ortaya çıktığını yerleşik hayata nasıl geçildiği gibi birtakım insan uygarlığına ışık tutacak önemli konularda bilgiler vermekte.